1925: Sport w 1 PAP21.07.2021
TweetM., Żołnierz Polski 15.03.1925
Sport w 1-szym Pułku Artylerji Przeciwlotniczej
Pragniemy być sprawiedliwi i w myśl tej zasady zaznajomić czytelników „Żołnierza Polsk.“ z działalnością sportową w oddziale, któremu przypadł w udziale zaszczyt być pionierem jednego z najistotniejszych sportów wojskowych, mianowicie gry w rugby. Tak, jak dzięki polsko-francuskiemu klubowi sportowemu „Orzeł Biały“, sport polski zawdzięcza wprowadzenie gry rugby w Polsce, tak samo 1-szemu pułkowi arlylerji przeciwlotniczej wojsko nasze zawdzięcza inicjatywę rozpowszechnienia tej gry w oddziałach garnizonu warszawskiego, w niektórych oddziałach na prowincji - a co najważniejsza, zainteresowanie się grą rugby kompetentnych czynników wychowania fizycznego M. S. Wojsk. Powiedzmy otwarcie, że żmudna i nierozgłośna praca płk. dr. Baranowicza, dowódcy 1-go pułku artylerji przeciwlotniczej, wyrażona w czynie, przynosi tak skuteczne wyniki, że o dalszy rozwój gry rugby w wojsku jesteśmy najzupełniej spokojni. Drużyny „rugbystów“ w Szkole Podchorążych (4), w Szkole Sanitarnej, w Kościuszkowskim Obozie Saperów, nie licząc drużyn artyl. przeciwlotnicz., następnie w Wilnie w Woj. K. Spor. dzięki obecności tam byłego oficera 1-go p. a. p.- ot. por. Malinowskiego, są dostatecznem świadectwem, że gra ta prawdziwie wojskowa i wojenna zyskała pewny i trwały grunt wśród sportowców wojskowych. Niedość tego, w końcu ubiegłego roku 1-szy pułk art. przeciwlotn. zwolnił do rezerwy rocznik poborowy 1902 w którym znajdowali się najwybitniejsi „rugbyści“ tego pułku. Nie wątpimy ani na chwilę, że rezerwiści ci zorganizują w swoich miejscach zamieszkania drużyny rugby i tym sposobem wprowadzą tę grę do sportu cywilnego i do przysposobienia wojskowego, które żywiej jeszcze powinno zająć się wprowadzeniem tej gry do swych programów wyszkolenia.
Wracajmy jednak do wewnętrznych spraw sportu 1 go pułku. Otóż rugby, o którym wyżej wspominaliś my, bierze początek w pułku w roku 1923, korzystając z częściowej pomocy i instruktorów „Orła Białego“. 1-sza drużyna pułku rozgrywa pomyślnie mecze i bije nawet swoich nauczycieli, którzy dopiero po dłuższem przygotowaniu i przy natężeniu wszystkich swoich najlepszych sił, zdołali uzyskać zwycięski rewanż. To dowodzi najwymowniej o klasie drużyny artyleryjskiej. Następują rozgrywki rugby w Rumunji, gdzie drużynę „Orła Białego“ uzupełniają gracze artylerji, spisując się ponad wszelką pochwałę. To samo było w rewanżowych zawodach z Rumunami w Polsce. Następuje jednak okres stagnacji z powodu rozpuszczenia, jak już wyżej wspominaliśmy, rocznika 1902, które całkowicie ogołociło drużynę z jej najlepszych graczy. Obecnie rocznik 1903, po przejściu odpowiedniego treningu uzupełni rozbitą drużynę nowemi siłami. Ujrzymy więc na zielonem boisku najnowszych adeptów rugby. Pragnę jednak zwrócić uwagę na jeden szczegół, że artylerja przeciwlotnicza kieruje się w swoich zadaniach sportowych, w wojsku sposobami, które możemy zalecić i innym oddziałom. Rugby uprawiają w pułku wszyscy, a nietylko wybrani i zawodowo służący wojskowi, jak to n. p. ma miejsce w piłce nożnej. Artylerja przeciwlotnicza stara się wyszkolić jak największą ilość rugbystów, nie dbając o to, że wskutek demobilizacji roczników wysłużonych traci pierwszeństwo w tym sporcie wskutek wyjścia rutynowanych graczy. Tu więc leży największa zasługa sportowa pułku, że na pierwszem miejscu stoi sprawa sportu wogóle, a dopiero na drugiem względy lokalne - pułkowe.
Pułk posiada na Mokotowie boisko dla piłki nożnej i rugby, następnie jeden gotowy kort tenisowy - drugi w budowie będzie gotowy wczesną wiosną. Oprócz tego jest w projekcie budowa „toru przeszkód“ do biegu szturmowego, oraz „toru szermierczego“ do walki na bagnety. Pułk posiada w swej organizacji sportowej koło piłki nożnej, koło rugby (najliczniesze), dalej koło lekkoatletyczne, koło tenisowe. Następnie szermierka uprawiana jest z dużem zamiłowaniem (co drugi dzień) pod kierownictwem znanego instruktora szermierki kpt. Huta. Oczywiście sport strzelecki i konny jest przez oficerów pułku zawsze wysuwany ,na pierwsze miejsce. W roku bieżącym drużyna oficerska pułku będzie brała udział w zespołowem strzelaniu konkursowem o mistrzostwo wojska. W ubiegłych zawodach korpusowych lekkoatleatycznych i innych drużyna pułku zyskała jedno z pierwszych miejsc i tylko dzięki pewnym przeoczeniom formalnym startować musiała poza konkursem, wskutek czego nie została nagrodzona i wyróżniona.
Na końcu niech nam wolno będzie zaznaczyć i wymienić tych z pośród sportowców pułkowych, którzy najwięcej przynieśli chwały sportowej swemu pułkowi. Oczywiście na czele tych zasłużonych stoi płk. Baranowicz, którego osobiste zasługi na tem polu prawdopodobnie mało mają równych. Następnie z kolei należy się uznanie najbliższemu pomocnikowi d-cy w sporcie t. j. referentowi sportowemu pułku, por. Bilskiemu, oraz tym graczom „rugbystom“, którzy w tak zaszczytny sposób przyczynili się do sławy sportowej pułku, mianowicie: kapr. Pawcenisowi, bombardjerom: Kramerowi, Rosińskiemu i Hildebrandowi. Wymienieni zasłużyli sobie na uznanie w zupełności, to też wierzymy, że w przyszłem naszem sprawozdaniu z działalności sportowej 1-go pułku artylerji przeciwlotniczej będziemy mieli również sposobność wymienić dalszy szereg zasłu żonych nazwisk na polu sportu, a rugby przedewszystkiem.
Cześć „rugbystom" 1-go p. art. Przeciwlotniczej!
