1925: Światowy stan rugby26.12.2020
TweetW nowym cyklu "Zapomniani Bohaterowie" przedstawiliśmy sylwetkę Jerzego Rotwanda [kliknij], poniżej jeden z jego tekstów, przedświąteczny przegląd światowego rugby w roku 1925...
Jerzy Rotwand, Stadjon 16.12.1925
Wielka Brytanja i Irlandja
W Anglji istnieje obecnie przeszło 500 klubów rugby, zjednoczonych w jeden Związek „The Englisch Rughby Football Union”, w Szkocji, Walji i Irlandji po około 80 - 100 Zjednoczonych (The Scotch Rughby Football Union, the Welsh Rughby Football Union i the Irish Rughby Football Union).
Do powyższych liczb nie są włączone szkoły, które w 90-u przeszło procentach uprawiają rughby, jako grę obowiązkową oraz armja i flota (każda kompanja względnie równorzędna jednostka posiada przynajmniej jedną drużynę rughby).
Pierwszorzędne kluby, reprezentacje poszczególnych uniwersytetów oraz reprezentacje armji i floty rozpoczynają między sobą co rok szereg meczy towarzyskich; mecze o mistrzostwa są rozgrywane li tylko między reprezentacjami poszczególnych hrabstw. Najważniejszymi meczami sezonu narodowego (w odróżnieniu od meczów międzynarodowych) są doroczne mecze między odwiecznymi rywalami, Uniwersytetami Oxford i Cambridge oraz między reprezentacjami Armji i Floty.
Z pośród najlepszych drużyn należy wymienić: The Harlequins F.C., The Blackheath F.C., Old Merchant Taylors, Guy’s Hospital, St. Bartholomew’s Hospital, Oxford University, Cambridge University, The United Services (połączona armja i flota) - (Anglja), Newport F.C., Swansea F.C. (Walja), Dublin University (Irlandja), Edinburgh University, Glasgow Academicals (Szkocja).
Delegaci wymienionych wyżej 4-ch związków narodowych tworzą jeden organ międzynarodowy, „The International Board”, który jest dla rughby czemś w rodzaju ciała ustawodawczego, do którego nie są jedynie dopuszczone ani kolonje i dominja brytyjskie, ani też żadne inne państwa. Przepisy gry, ustalone przez the International Board są, z małymi wyjątkami stosowane na całym świecie. Tylko Nowa Zelandja, a za nią obecnie i Francja, stosują nieco odrębne przepisy w kwestji oznaczenia miejsca wznowienia gry po wyjściu piłki w aut. W Anglji (na północy) istnieje pozatem związek zawodowych klubów rugby (The Northern Rughby Union). Przepisy gry związku zawodowego są nieco odmienne. Klubom amatorskim ani graczom amatorom nie wolno grać z klubami zawodowymi pod groźbą wykreślenia ze związku amatorskiego.
Francja
Francja, do której w osiemdziesiątych latach zeszłego stulecia Rughby zaczęto wprowadzać, uczyniła z tej gry swoją narodową. Przeszło 1300 klubów, nie licząc armji, w której Rughby jest przedmiotem obowiązkowym dla wszystkich, pokrywa gęstą siecią całą Francję. Kluby są podzielone na 5 serji, w zależności od jakości ich gry, i łączą się w związki okręgowe, te zaś w jeden związek państwowy.
W każdej Serji są rozgrywane corocznie gry o mistrzostwo okręgowe, poczem zwycięzcy każdego z poszczególnych okręgów mierzą się między sobą o tytuł mistrza Francji.
Z pośród najlepszych klubów wymienimy: Racing Club de France (najstarszy klub francuski), Stade Francais (Paryż), Union Sportive Perpignanaise, zeszłoroczny mistrz Francji, Toulouse, Narbonne, Carcassonne, Aviron Bayonnais.
Rugby francuskie dorównywa już prawie w zupełności angielskiemu. Drużyna narodowa Francji może się poszczycić kilkoma zwycięstwami nad reprezentacjami Szkocji, Walji i Irlandji oraz jednym wynikiem remisowym z reprezentacją Anglji - zaś drużyny poszczególnych klubów wielokrotnie zwyciężały kluby angielskie nawet na ich własnym terenie. W corocznych rozgrywkach między reprezentacjami armji angielskiej i francuskiej, Londynu i Paryża, policji angielskiej i francuskiej - zwycięzcą jest to jedna to druga strona.
Trzy narody Wielkiej Brytanji (Anglja, Szkocja i Walja), Irlandja i Francja rozgrywają corocznie między sobą mecze o mistrzostwo międzynarodowe.
Dominja i Kolonje Brytyjskie
Nowa Zelandja, Australja i Południowa Afryka jako grę zimową, prawie że wyłącznie Rugby uprawiają, przyczem gra ta w tych właśnie krajach stoi na najwyższym poziomie. Niezwykłe warunki fizyczne ich mieszkańców oraz znajomość taktyki i strategji gry sprawiły, że reprezentacje tych krajów podczas swoich wizyt do Europy (Nowozelandczycy „All Blacks” w 1905 i 1924 r., Południowo-Afrykanie „Sprongbocks” (Antylopy) w 1912 r., Australijczycy w 1910 r.) biły niemiłosiernie wszystkie prawie kluby i reprezentacje narodowe.
Ameryka
Stany Zjednoczone uprawiają grę nieco do rugby zbliżoną, lecz znacznie od niej ostrzejszą. Na Olimpiadę Paryską Ameryka przygotowała specjalnie drużynę Rugby, która dzięki nadzwyczajnym warunkom fizycznym jej członków i doskonałemu treningowi zdołała odnieść poważne zwycięstwa nad swoimi współzawodnikami Rumunją i Francją.
Europa Kontynentalna
Z Anglji Rugby przenieśli studenci niemieccy do Nadrenji (Frankfurt n/M, Heidelberg) i do Lipska. Jakość gry jest znacznie gorsza od angielskiej i francuskiej.
W Austrji dwa tylko kluby uprawiają rugby i to bardzo nieszczególnie (Amateure, Floridsdorf).
Największy stosunkowo rozwój na kontynencie Rugby osiągnęło w Rumunji, gdzie grę tę wprowadzili studenci rumuńscy, którzy studja przechodzili we Francji.
POLSKA jest najmłodsza z państw uprawiających rugby, zrozumiałem jest przeto, że nie może innym, z wyjątkiem może Austrji w tym względzie dorównać.
Pozostałe państwa europejskie dotychczas gry rugby nie znają, lecz niedaleki jest dzień, w którym i one grę tę zaczną uprawiać.
