1926: Rugby w Bydgoszczy01.05.2021
Tweet
Ceka., Sport Pomorski 28.10.1926
Wrażenia z pierwszych zawodów w rugby pomiędzy Szkołą Oficerską a H.K.S.
Niby Cambridge - Oxford. – Wrażliwe usposobienie. – Ruch przy kasie. – Joachimek wtóry jak pół. – Gra jak z jajkiem. – Stojące posiedzenie Polonji. – Bramkarz „Tyczka”. – 2 bite. – Jedenastka Kwaska. – Kiej wół. – Nowe zrzeszenie O.P.N.I. – Racja. – Koniec i tyle.
Wielkie, jajkowatego koloru afisze zapowiedziały poraz pierwszy w Bydgoszczy „Wielki mecz w rugby” pomiędzy Szkołą Oficerską, a Harcerskim Klubem Sportowym. Miasto zostało poruszone do tego stopnia, że nawet niektórzy panowie kupcy, znaleźli się na boisku. Mój kolega dowodził, że będąc w Anglji na meczu rugby Cambridge - Oxford, widział jak tam znoszono z boiska rannych i zabitych tuzinami. W ich miejsce wbiegali na boisko nowi gracze, pełni werwy, uśmiechnięci, po to, żeby za chwilę być zniesionym. Doszło tam podobno do tego, (jak twierdzi mój kolega Dodawalski) że w ciągu godziny wszyscy uczniowie tych uniwerków brali udział w grze.
Jako człowiek łagodnego usposobienia, brzydzący się widokiem krwi, mocno się wahałem, czy odwiedzić niedzielne pole walki. W końcu ciekawość przemogła. Już zdaleka od boiska widzę niezwykły ruch i gromady młodych widzów przełażący płot boiskowy. Wsuwam się na boisko, chodzę w koło po bieżni i słucham co inni mówią.
- O, ilu tam ich wchodzi, jeden, dwa, dziewięć, czternaście i pół!
- Co? Pół, gdzie pół? - woła przerażony Sztubak.
- Zamknij lufcik, bo przeciąg, widzisz tego małego?
- A, no! to Joachimek.
- Jaj!.. patrz on ma wielkie jajko w ręce! Co to? oni będą z jajkiem grać? Takie ogromne jajko! Patrz, jak klasowo leci! aaa… klasa!
- Zamknij jadaczkę, tu nie kino, waruj bracie bo nie masz biletu a sierżant Kończewicz jest na boisku. Spodnie dziurawisz tem darciem się.
Posuwam się dalej, bliżej trybun, gdzie członkowie Polonji razem tworzą stojące posiedzenie, które nie może sobie wyobrazić goala strzelonego jajkiem. Aż najwyższy z nich : „Bernardo” woła: - patrz Michaś „Tyczka” wcale nie broni bramki, a ten nie celuje, tu coś innego się święci. Rozlega się gwizdek sędziego, w ślad okrzyk radosny „Śledzia” mamy 2 punkty! po czem sędzia mierzy, „Śledź” wstaje, a Kwasek wali w jajko, które leci między dwa słupy nad bramką z okrzykiem „Gacków” Czuwaj!
Piłkarze nożni wywalają gały porównywując strzał Kwaska do swoich jedenastek i już czuć burzę którą zwykle poprzedza okrzyk „fuj” lecz nowy widok zwraca uwagę widzów. Dwie linje graczy, pochylonych ku sobie, i naraz wielki krzyk, kopanie piłki, szalone tempo, łapanie za nogi.
- To coś ale ciekawego!
- Jo, walą się kiej wół.
Mijam zwolenników H.K.S-u i zbliżam się do osobnej grupy, którą tworzą członkowie O.P.N-u. Już zdala widzę kierownika pośrodku od czasu do czasu skacząc na jednej nodze i wywijającego w zapale laską przed nosem poważnie skupionych słuchaczy.
- Ten co teraz był karny, racja? pochodził stąd, racja, że nie wolno w rugby, racja? ręką podawać wprzód, tylko nogą, racja? a ręką w tył, racja?
Gwizdek, gra skończona, radosne okrzyki drużyn i koniec…
Żadnych rannych, ani noszy, ani trupów? Powracałem do domu mocno przekonany że mój kolega Dodawalski przeszedł sam siebie.
Zabawny felieton z meczu pomiędzy Szkołą Oficerską, a Harcerskim Klubem Sportowym zawiera niewielką nieścisłość, nie był to pierwszy, ale trzeci mecz pomiędzy tymi drużynami w Bydgoszczy, rozegrano go 24.10.1926, a zakończył się zwycięstwem harcerzy 21:0. Czuwaj!
